صمیمانه ...

به نام او که هر چه کردیم به چشم کرمش زیبا بود .

ما طایفه ای عاشق و دیوانه و مستیم

بند  دل  خود  را به خم زلف تو بستیم

ای  زاد ه لیلا  همه مجنون تو هستیم

لب تشنه عشق تو و پیمانه به دستیم

علی از پدر اذن میدان می خواهد . حسین (ع ) به قامت رعنای فرزند می نگرد .....آخر چگونه ؟؟؟!!! مستاصل رو به آسمان می کند : خدایا ! آخر او شبیه ترین به رسول اله (ص ) است . هر گاه در مدینه کسی دلتنگ رسول خدا (ص ) می شد ، به دیدار علی می شتافت .

حسین ( ع ) به یاد روز تولد علی می افتد . چه روز با شکوهی بود .

یازدهم شعبان المعظم، در ماه رسول خدا ، خداوند زیباترین گل هستی را به حسین ( ع ) هدیه کرد . کسی که خَلقا ، خُلقا و منطقا شبیه ترین بود به پیامبر خدا ( ص) .

آنشب آسمان مدینه نور باران بود و کانون درخشش این نور خانه حسین بن علی . همه آمده بودند تا این نوزاد زیبا را ببینند . شعفی وصف ناشدنی سراسر وجود ابا عبد الله را فرا گرفته بود . چشمان پدر از دیدن این زیبا روی بهشتی برق میزد . حسین (ع) آن روزها عجیب دلتنگ جد بزرگوارش رسول الله ( ص) می شد . اما با دیدن روی علی دگر خبری از دلتنگی گذشته نبود . عطر حضور رسول خدا ( ص) در فضای خانه به مشام می رسید . گویی رسول الله بود که دوباره متولد شده بود . گویی پیامبر بود که باز قدم به خانه حسین (ع) می گذارد .

فرشتگان از عرش تا فرش صف به صف آمده بودند تا بگویند : علی جان مقدمت گلباران .

برق شادی در چشمان لیلا نیز هویدا بود . فرزندش دلتنگی را از جان پدر دور کرده بود . علی چشم و چراغ خانه وحی شده بود

می گفتند علی به مسیح نیز شبیه است . لیلا می دانست که جدش " عروه بن مسعود ثقفی " شبیه به مسیح بوده است . پس علی به جد او نیز شباهت داشت .

کودک لبخند می زند . و آسمان و زمین به لبخند علی ستاره باران می شود . گویی ماه و ستاره نیز برای تبریک به زمین آمده اند .

حسین (ع ) نوزاد را علی نام نهاده است و همه می خواهند بدانند چرا ؟؟

و پاسخ می شنوند : سوگند به پروردگارم اگر هزار فرزند داشته باشم همه را علی می نامم .

...........

علی علی علی علی علی

   ای زیبای جاودانه تاریخ :

علی

یازدهم شعبان میلاد با سعادت فرخ لقای نگارخانه عاشورا حضرت علی اکبر بر همگان مبارک باد